تو به شفافی شبنم رو برگ ها - من مثل یک برگ زردی - که می افته از درخت ها - تو مثل تراوت گل های نرگس - روقلبم نوشتم بی تو هرگز - بین منو تو فاصله غوغا میکنه - یاد حرفای قشنگت منو رها نمی کنه - تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی - توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی - تو مثل ستاره ای تو شبای سیاهم - می درخشی و میشی جون پناهم - تو مثل تراوت گل های پونه - چرا رفتی از برم ای دیوونه - تو مثل یه تیکه ابری توی اسمون آبی - پاک و ساده مثل رویا مثل خوابی - بگو یکبار آره یکبار بر می گردی - یا هنوزم بی تفاوت یخی سردی - بین منو تو فاصله غوغا میکنه - یاد حرفای قشنگت منو رها نمی کنه
لای برگای کتابا دنبال خودت نگرد - توغبارا تو سرابا دنبال خودت نگرد - گم نکن خودت رو تو دنیای تردید و دروغ زیر آوار نقابا دنبال خودت نگرد - باورش کن من تازه رو خوده خوده توه - اون غریبه که بلای جون تو شده توه- صورتت برات نقاب خودتو نشون بده - اون که تن میده به هر نقابی که مده توه - گاهی وقتا آیینه هم دروغ میگه گاهی وقتا صورتت مال تونیست - گاهی حتی توی آیینه خوده تو اشتباه میگیری با یکی دیگه
تو بارون که رفتی شبم زیر و رو شد یه بغض شکسته رفیق گلو شد - تو بارون که رفتی دل باغچه پژمرد تمام وجودم توی آیینه خط خورد - هنوز وقتی بارون تو کوچه میباره دلم غصه داره دلم بی قراره - نه شب عاشقانست نه رویا قشنگه دلم به تو خون دلم بی تو تنگه - یه شب زیر بارون که چشمم به راهه میبینم که کوچه پر نور ماهه - توماه منی که تو بارون رسیدی امید منی تو شب نا امیدی
خداجون متشکریم که چشم دادی بهمون واسه گریه کردن و دیدن این دنیای زشت - مرسی که پا به ما دادی واسه ی سگدو زدن واسه گشتن تو جهنم دنبال راه بهشت - آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی چی می شد اگه تو دست به ساختنش نمی زدی - خداجون ممنون از اینکه دوتا دست دادی به ما - تا اونا رو ، روبه هر مترسکی دراز کنیم - خداجون مرسی از دلی که تو سینمونه می تونیم دل یکی دیگه رو بازیچه کنیم - آخ که شکرت ای خدا واسه جهان به این بدی چی می شد اگه تو دست به ساختنش نمی زدی
ای پرنده ی مهاجر سفرت سلامت اما - به کجا میری عزیزم قفس تموم دنیا - روی شاخه های دوری چه خوشی داره صبوری - وقتی خورشیدی نباشه تو همیشه سوت و کوری - میگذره روزای عمرت توی جاده های خلوت - تا بخوای برگردی خونه گم میشی تو باغ غربت - واسه ما فرقی نداره هرجا باشی شب نشینیم - دلخوشم که شاید صحر و یه روز ببینی - آخرش یه روزی هجرت در خونتو میکوبه - تازه اون لحظه میفهمی همه آسمون غروبه
برقرار باشی و سبز گل من تازه بمون - نفسم پیش کش تو جای من زنده بمون - باغ دل بی تو خزون موندنی باش مهربون - توکه از خود منی منو از خودت بدون - غزل وقافیه بی تو همه رنگه انتظاره - این همه شعر و ترانه همه بی عطر وبهاره - موندنی باشی همیشه لب پائیز و نه بوسی - نشه پرپرشی عزیزم مهربون گلم نپوسی
خط می کشم رو دیوار همیشه روزی یک بار- تو هم شبیه من باش حسابتو نگه دار- ببین که چندتا قرن تن به اسیری دادی - دنیات شده شبیه سلول انفرادی - تا چشم بهم میزاری میبینی عمر تموم شد - بین چهارتا دیوار وجود تو حروم شد - چوب خط این اسیری دیواراتو پوشونده - همین روزا میبینی که فرصتی نمونده - بیرون بیا خودت باش تو آدمی نه برده- همیشه باخت هرکس شکایتی نکرده - عاشق زندگی باش زندگی شغل و پول نیست -تو امتحان بودن برده بودن قبول نیست
واسه پر کشیدن من خواستی آسمون نباشی - حالا پرپر می زنم تا همیشه آسوده باشی - دیگه نه غروب پائیز رو تن لخت خیابون -نه بیاد تو نشستن زیر قطره های بارون - واسه من فرقی نداره - وقتی آخرش همینه -وقتی دلتنگی این خاک -توی لحظه هام میشینه - تومیری شاید که فردا رنگه بهتری بیاره - ابر دلگیره گذشته آخرش یه روز بباره- ولی من می مونم اینجا - با دلی که دیگه تنگه - میدونم هر جا که باشم آسمون همین یه رنگه
توی خونمون به ما میگن فراری - توی غربت دم به دم انگشت نگاری - دیگه حتی صاحب اون خونه نیستیم - بیرون خونه میگن ما تروریستیم - وقتی خونه شده بود مثله جهنم - ما با ویزای بهشت بریدیم از هم - حالا تو برزخ بد بینی اسیریم - نمی تونیم ریشه مونو پس بگیریم - چاره ای نموده بجز رفتنو رفتن - اینگاراینارو پیشونیمون نوشتند - که سفر تقدیرماست واسه همیشه - ما همینیم جنگل بدون ریشه